“โห! พี่ไม่ได้มานานเท่าไหร่จำไม่ค่อยได้ละ หาดกว้างกว่าเดิมเยอะมาก” รุ่นพี่ทาบภาพที่เห็นตรงหน้ากับความทรงจำของอ่าวมะนาวเมื่อครั้งอดีต
“อืม..สวยเน้อะ” เม็ดทรายเอ่ยพลางเปิด Google Earth เพื่อจะได้เห็นภาพรวมของชายหาดอ่าวมะนาวและหาดนราทัศน์
“สำหรับคนเมืองนราอ่ะนะ ถ้าคิดถึงทะเลก็จะมีที่นี่กับที่หาดนราทัศน์ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ มันใกล้เมืองที่สุดละ ตอนสมัยเรียนมัธยมในเมือง โรงเรียนพี่เค้าก็จะพานักเรียนมาทำกิจกรรมเรื่องสิ่งแวดล้อมกันที่นี่แหล่ะ”
“เมื่อกี้พี่บอกว่า หาดมันกว้างมากขึ้นใช่ไหม ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน พี่พอจำได้ไหม” เม็ดทรายถามพลางละสายตาจาก Google earth
“อืม..ไม่รู้สิ จำไม่ได้ และก็ไม่ได้มานานมากแล้วหล่ะ มันสำคัญยังไงหรอ” รุ่นพี่พยายามนึก และก็ถามกลับแบบงงๆ
“พี่พาไปฝั่งหาดนราทัศน์หน่อยสิ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ” เม็ดทรายพูดพร้อมกระโดดขึ้นรถอย่างฉับไว
รถมาจอดหลังกองหินกองหนึ่งจากหลายๆกองที่วางตัวอยู่นอกฝั่งบริเวณชายหาดนราทัศน์ เมื่อหันหน้าออกทะเลและมองไปทางขวามือจะพบโครงสร้างเขื่อนกันทรายและคลื่นปากร่องน้ำบางนรา (Jetty)(https://beachlover.net/jetty/) ส่วนกองหินที่รุ่นพี่พารถมาจอดด้านหลังนั้นก็คือเขื่อนกันคลื่นนอกชายฝั่ง (Offshore breakwater) (https://beachlover.net/breakwater/) โครงสร้างป้องกันชายฝั่งที่สร้างขึ้นเพื่อบรรเทาผลกระทบที่เกิดจากเขื่อนกันทรายและคลื่นปากร่องน้ำบางนรา ซึ่งเขื่อนที่ปากร่องน้ำนี้เองที่ส่งผลให้หาดนราทัศน์ถูกกัดเซาะอย่างรุนแรง ในขณะเดียวกันอีกฝั่งหนึ่งของหาด ซึ่งก็คืออ่าวมะนาวนั้นมีทรายมาทับถมจนชายหาดขยายกว้างขึ้น
“อ้อ…มิน่าหล่ะ หาดตรงอ่าวมะนาวมันถึงกว้างขึ้นมากขนาดนี้” รุ่นพี่ถึงบางอ้อ จากคำอธิบายของเม็ดทราย “แล้วตรงนี้ทำไมหาดมันเว้าๆแหว่งๆแบบนี้หล่ะ จำได้ลางๆว่าตอนมาทำกิจกรรมกับโรงเรียนชายหาดมันยาวๆเป็นแนวเดียวกันไปนะ” (https://beachlover.net/ชายหาดหายไปไหน-นราทัศน์/)
“ตามหลักฟิสิกส์เลยพี่ คลื่นมันเลี้ยวเบนหลังกองหินนั่น ด้านหลังเป็นจุดอับคลื่น ตะกอนก็ตกกลายเป็นสันทรายยื่นออกไปแบบนี้ เราเรียกตรงที่เรายืนอยู่นี่ว่า Tombolo เวลาน้ำขึ้นมันอาจจะจมอยู่ใต้น้ำก็ได้ พอดีเรามาตอนน้ำลงพอดี เลยได้เห็นมันแบบนี้”
“มันดูเหมือนจะดีเนอะ เหมือนหาดงอก แต่ดันงอกเฉพาะหลังกองหิน แล้วก็เว้ากัดระหว่างกองหิน” รุ่นพี่ตอบพลางค่อยๆปีนป่ายตามเม็ดทรายไปบนสันเขื่อนกันคลื่น “บางคนเค้าก็คงชอบอ่ะนะพี่ แต่มันผิดธรรมชาติไปหน่อย” เม็ดทรายตอบระหว่างที่พยายามมองไปให้ไกลที่สุดจากสันของเขื่อนกันคลื่น “ยิ่งดูจากมุมสูงแบบนี้ยิ่งเห็นชัดเลยนะว่ามันเปลี่ยนโฉมแนวชายหาดนราทัศน์ในความทรงจำของพี่ไปเลย … อืม น่าเสียดายจริงๆ” (https://beachlover.net/หาดนราทัศน์-นราธิวาส/)
ทั้งสองคนพากันเดินลงจากเขื่อนกันคลื่นแบบระมัดระวัง ก่อนที่จะได้ยินเสียงทักทายระยะไกลมาจากเขื่อนกันคลื่นอีกกอง
“พี่มีนา!” เสียงทักทายรุ่นพี่มาจากเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเม็ดทราย เธอคือดาด้า บัณฑิตหมาดๆจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี
“หวัดดีจ๊ะ มาเที่ยวไกลนะเรา” รุ่นพี่รับไหว้พร้อมแนะนำให้ให้ทั้งสองคนรู้จักกัน หลังจากคุยกันได้สักพัก ทั้งสามคนก็ตกลงกันว่าพรุ่งนี้จะไปดูหาดแถบปัตตานีโดยมีดาด้าเป็นไกด์
“ป่ะ เราไปตกลงวางแผนการเดินทางกันที่ร้านโรตีกันดีกว่านะ พี่หิวมากเลยตอนนี้”
