ประเมินผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม

โครงสร้างป้องกันชายฝั่ง เช่น กำแพงกันคลื่น เขื่อนกันคลื่น และเขื่อนปากร่องน้ำ ถือเป็นสิ่งสำคัญในการปกป้องชายฝั่งจากการกัดเซาะ คลื่นลมแรง และคลื่นสึนามิ อย่างไรก็ตาม โครงสร้างเหล่านี้อาจเสื่อมสภาพ หมดอายุการใช้งาน หรือก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เมื่อถึงเวลาหนึ่งจึงอาจจำเป็นต้องมีการรื้อถอน บทความนี้ Beach Lover จะอธิบายถึงสาเหตุ วิธีการ และผลกระทบของการรื้อถอนโครงสร้างป้องกันชายฝั่ง โดยอ้างอิงจากงานวิจัยและกรณีศึกษาหลายแห่ง สาเหตุของการรื้อถอนโครงสร้างป้องกันชายฝั่ง โดยทั่วไปแล้ว การรื้อถอนโครงสร้างชายฝั่งเกิดจากหลายปัจจัย ทั้งด้านโครงสร้าง ด้านสิ่งแวดล้อม และด้านกฎหมาย โดยสามารถจำแนกออกเป็นหัวข้อหลักได้ดังนี้ 1. ความเสียหายหรือเสื่อมสภาพของโครงสร้าง โครงสร้างชายฝั่งต้องเผชิญกับสภาพแวดล้อมทางทะเลที่รุนแรง เช่น คลื่นลม ระดับน้ำขึ้นลง และการกัดกร่อนจากน้ำเค็ม ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปจะทำให้โครงสร้างเสื่อมสภาพ เช่น โครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กมักเกิดการกัดกร่อนของเหล็กจากสภาวะแวดล้อมชายฝั่งทะเล ทำให้เกิดความเสียหายก่อนเวลาอันควร (Rahman et al., 2024) หากโครงสร้างเสื่อมสภาพจนไม่ปลอดภัย ก็อาจจำเป็นต้องรื้อถอนเพื่อป้องกันอันตรายต่อชีวิตทรัพย์สิน และสิ่งแวดล้อม 2. ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม โครงสร้างบางประเภท เช่น เขื่อนปากร่องน้ำหรือเขื่อนยื่นออกไปในทะเล อาจรบกวนการเคลื่อนที่ของตะกอนชายฝั่งตามธรรมชาติ ทำให้เกิดการสะสมของตะกอนในบางพื้นที่ และเกิดการกัดเซาะรุนแรงในพื้นที่ใกล้เคียง (Salleh, ไม่ระบุปี) […]

การรื้อถอนโครงสร้างป้องกันชายฝั่งทะเลเป็นประเด็นที่มีความสำคัญและซับซ้อน เนื่องจากมีผลกระทบทั้งในด้านบวกและลบต่อพื้นที่ชายฝั่งเดิม ดังต่อไปนี้ ผลกระทบด้านบวก ผลกระทบด้านลบ การรื้อถอนโครงสร้างป้องกันชายฝั่งให้มีผลกระทบน้อยที่สุดต้องอาศัยการวางแผนและการจัดการที่รอบคอบ โดยมีแนวทางที่เหมาะสม 5 แนวทาง ดังต่อไปนี้: 1.การศึกษาผลกระทบและวางแผนล่วงหน้า 2.การเลือกใช้แนวทางการฟื้นฟูที่เหมาะสม 3.การมีส่วนร่วมของชุมชน 4.การเฝ้าระวังและปรับปรุงหลังการรื้อถอน 5.การใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรม

โครงการถมทะเลเพื่อสร้างเกาะเทียม เป็นโครงการขนาดใหญ่ที่พบได้ทั่วโลก โดยมีวัตถุประสงค์หลากหลาย เช่น เพื่อการอยู่อาศัย การท่องเที่ยว หรือเพื่อสร้างพื้นที่อุตสาหกรรม การก่อสร้างเกาะเทียมเป็นปรากฏการณ์ระดับโลกที่มีโครงการสำคัญในหลากหลายภูมิภาค ซึ่งแต่ละโครงการมีผลกระทบที่แตกต่างกันต่อสิ่งแวดล้อมและภูมิทัศน์ทางสังคมและการเมือง ในทะเลจีนใต้ สาธารณรัฐประชาชนจีนได้พัฒนาเกาะเทียมอย่างรวดเร็ว เพิ่มการควบคุมทางการเมืองเหนือภูมิภาค ในขณะที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมาก รวมถึงการทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติและระบบนิเวศ ในทำนองเดียวกัน ในช่องแคบ Qiongzhou การก่อสร้างเกาะเทียม Ruyi ได้เปลี่ยนแปลงสนามกระแสน้ำขึ้นน้ำลง และก่อให้เกิดการกัดเซาะและการทับถมของตะกอน ซึ่งส่งผลกระทบต่อผืนน้ำโดยรอบ ในอ่าวเปอร์เซีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ (UAE) เป็นผู้บุกเบิกในการสร้างเกาะเทียม ด้วยโครงการต่างๆ เช่น Palm Jumeirah ในดูไบ ซึ่งได้ทำลายสิ่งมีชีวิตทางทะเล เพิ่มความขุ่นของน้ำ และรบกวนการเคลื่อนที่ของตะกอนตามธรรมชาติ แม้ว่าจะมีการดำเนินมาตรการบรรเทาผลกระทบ แล้วก็ตาม ในทะเลเหลืองตอนใต้ การก่อสร้างเกาะเทียม Xitaiyang Sand Shoal ได้รับการศึกษาถึงผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมทางอุทกพลศาสตร์และตะกอน ซึ่งเผยให้เห็นว่าจำเป็นต้องมีมาตรการป้องกันการกัดเซาะที่มีประสิทธิภาพเพื่อรักษาเสถียรภาพของพื้นที่ นอกจากนี้ ใน Tang Shan Bay การก่อสร้างเกาะเทียมได้ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางอุทกพลศาสตร์และเปลี่ยนแปลงลักษณะของการกัดเซาะ-ทับถม โดยรวมแล้ว ในขณะที่เกาะเทียมเสนอผลประโยชน์เชิงกลยุทธ์และเศรษฐกิจ เช่น ความมั่นคงด้านพลังงานของจีนในทะเลจีนใต้ แต่ก็ก่อให้เกิดความท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมอย่างมาก ซึ่งต้องมีการกำกับดูแลด้านกฎระเบียบที่เข้มงวดและกลยุทธ์การบรรเทาผลกระทบที่เป็นนวัตกรรมใหม่เพื่อลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ต่อระบบนิเวศทางทะเลและพลวัตของชายฝั่ง […]