หาดบ้านเพื่อน

ชายหาดอันเลื่องชื่อที่สุด Repulse beach รายล้อมไปด้วยคอนโดหรู โรงแรม บ้านพักตากอากาศของคนมีฐานะ ในช่วงฤดูร้อนจะคราคร่ำไปด้วยผู้คน เป็นชายหาดสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองมากนัก และช่วงหน้า Low season แบบนี้ หากนักท่องเที่ยวจะลงเล่นน้ำ ต้องดูแลตัวเอง เนื่องจากไม่มีเจ้าหน้าที่ประจำ ในช่วงนี้สถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งถือโอกาสปิดตัวเพื่อซ่อมแซม บำรุงรักษา facilities ต่างๆให้พร้อมกลับมาใช้ได้อย่างสมบูรณ์ก่อนการมาถึงของช่วง High เอาใจนักท่องเที่ยวจนเกินพอดี ทรัพยากรจะฟื้นตัวไม่ทัน

วีธีการลดผลกระทบจากการก่อสร้างริมทะเลคือการใช้ม่านดักตะกอนแบบนี้ค่ะ รายงาน EIA ชอบเขียนว่าต้องมีการใช้ม่านดักตะกอน แต่เอาเข้าจริงๆมีหรือเปล่า หากไม่ได้เข้าไปติดตาม ก็ไม่อาจทราบได้  

ในประเทศที่เป็นหมู่เกาะ การคมนาคมขนส่งทางเรือถือเป็นกลไกหลักที่เชื่อมเกาะเชื่อมผู้คนเข้าด้วยกัน โครงสร้างป้องกันท่าเรือจึงมีความจำเป็นอย่างมากเพื่อความปลอดภัยต่อการจอด การขึ้นลงเรือ กระนั้นก็ตามผลกระทบที่เกิดกับพื้นที่ข้างเคียงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ผู้มีส่วนได้เสียต้องช่วยกันขบคิดและเยียวยาผลที่เกิดขึ้นตามสมควร

หาด Teluk Kemang ชายหาดของ Port Dickson ที่เขาว่ากันว่ามีชื่อเสียงและคึกคักที่สุด อารมณ์ประมาณหาดบางแสนที่ไม่มีร่มเตียง แต่ทรายขาวปนเทาสวยดีแม้ไม่ละเอียดมากก็ตาม

หินและปะการังเหล่านี้ ถูกซัดขึ้นฝั่งจากอิทธิพลของ Storm surge และ Tsunami … ธรรมชาตินั้นทรงพลังจริงๆ    

ป้ายเตือน Rip current บริเวณชายหาดที่เกิดปรากฏการณ์นี้ ไม่มีคำแปลเป็นภาษาไทยทางวิชาการ แต่ชาวบ้านมักเรียกว่า กระแสน้ำกินคน คือกระแสน้ำจะดูดดึงคนที่เล่นน้ำอยู่ริมชายฝั่งออกไปนอกฝั่ง สามารถสังเกตเห็นได้ด้วยตาเปล่า เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่ไม่ได้เกิดขึ้นทุกที่และทุกวัน ขึ้นกับความเหมาะสมสอดคล้องกันของคุณลักษณะของคลื่นและความลาดชันด้านหน้าชายหาด สำหรับในประเทศไทยเท่าที่พอเห็นได้คือหาดตาลคู่ จ.ตราด ทุ่งวัวแล่น จ.ชุมพร แม่รำพึง จ.ระยอง หาดกะรน จ.ภูเก็ต หาดอื่นๆไม่ใช่ว่าจะไม่เกิดขึ้น แต่ยังไม่มีป้ายเตือน

พาไปดูโครงสร้างป้องกันชายฝั่ง จ.Tokushima เกาะชิโกกุ ประเทศญี่ปุ่น เป็นการสร้างใหม่โดยย้ายของเดิมที่ไม่ฟังก์ชั่นแล้วเนื่องจากการทรุดตัว มาเติมบางส่วน Block armour ที่เห็นรูปร่างแตกต่างกันเพราะมาจากคนละบริษัท ไม่ได้แตกต่างกันเรื่องประสิทธิภาพการป้องกัน ไม่ใช้หินก้อนใหญ่แบบบ้านเราเพราะหายากและราคาสูง ส่วนเรื่องผลกระทบนั้นมีแน่นอน แต่ชายหาดบริเวณนี้ไม่มีมิติของการท่องเที่ยว คำนึงเรื่องป้องกันภัยพิบัติมากกว่า โดยเฉพาะ Storm surge

นี่คือร่องรอยของซากปะการัง บ่งบอกว่าในอดีตบริเวณนี้จมอยู่ใต้ระดับน้ำทะเล จากความสูงของกองปะการังนี้ คาดเดาได้ว่าระดับน้ำในอดีตต้องสูงมากกว่า 8 เมตร จากระดับน้ำทะเลปัจจุบัน

การกวาดเพื่อทำความสะอาดชายหาด พบเห็นทั่วไปโดยเฉพาะหาดสาธารณะที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว และหาดด้านหน้าโรงแรม เพื่อไม่ให้มีขยะตกค้างบนชายหาด รบกวนการใช้ประโยชน์บนชายหาด โดยขยะเหล่านั้นอาจถูกซัดมากับคลื่นลมตามธรรมชาติจากนอกชายฝั่ง หรือเกิดจากการทิ้งโดยตรงบนชายหาด การกวาดชายหาดในลักษณะนี้ทำให้ชายหาดสะอาดตาน่ามองขึ้นก็จริง แต่เป็นการไปรบกวนและอาจถึงขนาดทำลายสิ่งมีชีวิตหน้าดินทั้งหมด นอกจากนั้นการกวาดยังทำให้ชายหาดร่วนซุย ความหนาแน่นของชายหาดลดลง เมื่อคลื่นลมซัดเข้าฝั่ง ทรายบนหาดส่วนนี้จะถูกพัดพาออกได้ง่ายมากขึ้น ส่งผลให้ชายหาดบริเวณนี้อ่อนไหวต่อการเปลี่ยนแปลงง่ายมากขึ้น ถ้าไม่มีขยะ ก็คงไม่ต้องกวาดขยะ และคงมีชายหาดแน่นๆ ทรายแน่นๆให้เดินเหยียบ ดีกว่าทรายที่ร่วนซุยจาก beach grooming  

เห็นสันหาดหรือ Berm ได้อย่างชัดเจนมาก โดยทั่วไปน้ำทะเลจะไม่ขึ้นมาถึงจุดนี้ เว้นแต่ละล้นข้ามจากคลื่น overwash เท่านั้น ชายหาดส่วนหลังจึงมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก